فضاسازی‌های سیاسی درباره پوشاک ورزشی اسلامی |بانوان ورزشکار ارزشهای دینی و قوانین کشور پایبندند
تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۸۱۰۶۹
همشهری آنلاین؛ سرویس خانواده-سحر جعفریان: در این گذار صعودی، برخی برندهای پوشاک که نام و آوازه‌ای در جهان به هم زده‌اند یا حتی تعدادی از شرکت‌های کوچک و گمنام، دست به کار شدند تا صنعت و بازار این حوزه را به انحصار خود در آوردند. اما درصد اندکی از آنها توفیق موفقیت در عمل یافتند. موضوع پوشاک ورزشی اسلامی در ایران نیزهمیشه تِرَند بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پیشینه خبریِ پوشاک ورزشی اسلامی در ایران
برای بررسی دقیق موضوع طراحی و تولید پوشاک ورزشی اسلامی در ایران بهتر است کمی به عقب باز گردیم. نخستین بار در سال ۱۳۷۶ شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، اصول، مبانی و روش‌های اجرای گسترش فرهنگ عفاف را خطاب به دستگاه‌های مختلف دولتی مصوب و ابلاغ کرد. در سال۱۳۸۴ نیز براساس متن همین مصوبه راهبردهای گسترش حجاب به ۲۶ نهاد قانونگذار و مجری اعلام شد. البته با منحل شدن سازمان ملی جوانان و واگذاری وظایف آن به وزارت ورزش و جوانان در دهه ۹۰، تعداد دستگاه‌های مذکور به ۲۵ عدد رسید. در بندهایی از قوانین ۱۸گانه وزارت ورزش و جوانان با سرفصل عفاف و حجاب آمده: گسترش و بهینه‌سازی فرهنگ عفاف در مراکز آموزشی و سالن‌های ورزشی سازمان تربیت بدنی، طراحی لباس‌های مناسب برای بانوان ورزشکار در راستای حفظ حریم عفاف و حجاب، تجلیل و تشویق ورزشکاران مروج فرهنگ عفاف، تبلیغ و الگوسازی مثبت از افراد و تیم‌های اعزامی ورزشی که مروج ارزشهای اخلاقی و فرهنگ عفاف در خارج از کشور هستند. با توجه به این پیشینه توجه به ۲ نکته ضروری‌ست. نخست اینکه بسیاری از کارشناسان حوزه ورزش اعتقاد دارند برخی از بندها و مصوبه‌های قانونی مرتبط با پوشاک ورزشی اسلامی در پی ایجاد تغییراتی ساختاری مانند ورود بانوان به ورزشگاه‌ها باید بازنگری شوند. دوم اینکه کیفیت طراحی و تولید پوشاک ورزشی اسلامی ویژه بانوان باید با دقت و صنعتی‌سازی مدرن، ارتقا یابد. تا هم فرهنگ مذهبی با اعزام ورزشکاران به درستی، صادر شود و هم فعالیت بانوان ورزشکار به چالش حرکتی کشانده نشود.
از حاشیه‌های پوشاک ورزشی اسلامی در دوره‌های قبل تا دستاوردهای دوره سیزدهم
از اخبار حاشیه‌ای پوشاک ورزشی مانند طراحی نامناسب پوشاک ورزشکاران المپیک و پارالمپیک در سال‌های گذشته اگر بگذریم، تعامل مثبت و دریافت مجوزهای لازم برای پوشاک ورزشی اسلامی از فدراسیون و سازمان‌های ورزشی جهان ضمن کسب تایید مجامع بین‌المللی، یکی از دستاوردهای مهم دولت سیزدهم محسوب می‌شود که با حفظ شان و کرامت بانوان ورزشکار کشور، تاکنون مسیر پیشرفت و موفقیت آنها را هموار ساخته است. «لیلا زکی‌زاده»، مدیر کل دفتر سیاستگذاری و توسعه ورزش بانوان در وزارت ورزش و جوانان در این ارتباط به خبرنگار همشهری می‌گوید: «کارگروه ساماندهی پوشاک ورزشی بانوان وزارت ورزش و جوانان از اوایل دهه ۹۰ با محوریت پوشاک مناسب بانوان ورزشکار شروع به کار کرده است. طراحی، تولید و کسب تاییدیه فدراسیون جهانی ۳ لباس بانوان ورزشکار در رشته‌های اسکیت، هاکی و تکواندو از جمله دستاوردهای دولت سیزدهم است که خدا را شکر تاکنون بازتاب‌های مثبت جهانی را در پی داشته است. در توصیف بازتاب‌های جهانی این ۳ لباس ورزشی مصوب، می‌توان از الگوبرداری سایر کشورهای مسلمان نام برد. مجموع پوشاک ورزشی اسلامی و مصوب در کشور به بیش از ۲۰ رشته ورزشی از جمله کاراته، بدمینتون، تنیس، بسکتبال و والیبال می‌رسد. در حال حاضربانوان ورزشکار از این ۳ لباس ورزشی جدید نیز در تمرینات، اردوها و مسابقات داخلی و خارجی استفاده می‌کنند.» زکی‌زاده با تاکید بر کیفیت پوشاک ورزشی بانوان، در ادامه از فرآیند طراحی و تولید این پوشاک می‌گوید: «با توجه به چهارچوب قوانین رشته‌های ورزشی مختلف با موضوع لباس ورزشکاران، فدراسیون‌های مختلف ورزشی کشور با سازمان‌های ورزشی جهانی جلسات مستمری برگزار می‌کند تا در پی حصول اشتراک نظر، فرآیند طراحی و تولید این پوشاک را آغاز کند. مشارکت شرکت‌های تولیدی پوشاک تخصصی ایرانی با فدراسیون‌های ورزشی کشور در این مرحله اتفاق می‌افند. لازم به توضیح است که استانداردهای پوشاک ورزشی مانند طراحی، جنس و دوخت (راحتی ورزشکار و بهبود حرکات ورزشی) به اندازه الزامات مذهبی، مورد توجه مسئولان است.»
قدردانی از کار سخت بانوان ورزشکار با ارتقا کیفی
مدیر کل دفتر سیاستگذاری و توسعه ورزش بانوان می‌افزاید: «مسئولان بخش‌های مرتبط با تولید پوشاک ورزشی اسلامی در کشور، همواره در تلاش هستند تا با بهره‌گیری از بهترین اجناس و به‌روزترین امکانات، از ایجاد و بروز محدودیت‌های نقطه‌ای و احتمالی در تولید پوشاک ورزشی اسلامی بکاهند و به نوعی یاور بانوان ورزشکار ایران باشند. مشکلاتی در این زمینه وجود دارد اما درصد توفیق و دستاوردها، بیش از آن مشکلات و چالش‌هاست. یک نکته مهم را هم از نظر دور نکنیم که کار بانوان ورزشکار محجبه نسبت به سایر بانوان ورزشکار که از پوشاک ورزشی جهانی استفاده می‌کنند، سخت‌تر است. این را با هر بار حضور جهانی بانوان ورزشکار کشور در مسابقات گوناگون بین‌المللی و از واکنش‌های متفاوت مسئولان آنها به خوبی متوجه می‌شویم. تازه‌ترین مصداق این ادعا نیز مسابقات اسکیت کاپ آزاد ایتالیا رخ داد که در جریان آن، دختران نوجوان کشور توانستند ضمن رکوردزنی، مدال‌های رنگارنگ کسب کنند. فضاسازی‌های سیاسی درباره پوشاک ورزشی اسلامی زیاد بوده و هست. اما آنچه مهم است علاقه جانانه بانوان ورزشکار به رشته ورزشی خود و نیز پایبندی قاطعانه آنها به ارزشهای مذهبی و قانونی کشور است. در راستای تکریم این علاقه و پایبندی، ما نیز موظیفیم که در تولید پوشاک ورزشی اسلامی، پیشتاز عمل کنیم.»
کد خبر 784743 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها اسکیت کاراته دولت سیزدهم ورزش بانوان ورزش ایتالیا سازمان تربیت بدنی ایران تنیسمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: اسکیت کاراته دولت سیزدهم ورزش بانوان ورزش ایتالیا سازمان تربیت بدنی ایران تنیس وزارت ورزش و جوانان بانوان ورزشکار طراحی و تولید ورزش بانوان بانوان ورزش فرهنگ عفاف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۸۱۰۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟
پایگاه مرگز ملی پاسخگویی به سوالات دینی، به پرسش و پاسخی پیرامون دلایل ضرورت تشکیل حکومت اسلامی پرداخته که تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:
پرسش:
اگر حکومت دینی تشکیل نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟
پاسخ:
لازمه اقدام به هر عملی، سنجش هزینه‌ها و فواید آن عمل است و باید دید که هزینه‌های فراوانی که برای برپایی حکومت دینی در ایران ایجاد شده است، خروجی و ثمره خاصی داشته است؟ به عبارت دیگر اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد و چه ضرورت و تغییری در برپایی حکومت دینی برای ملت ایران ایجاد شده است؟
اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد:
۱. به وظیفه دینی و الهی جامعه عمل نشده بود.
برپایی حکومت اسلامی و بستری که بتواند احکام الهی را جاری کرده و ترقی بخشد، وظیفه مسلمین است. برپایی حکومت در جامعه اسلامی، از امور لازم و وجوب آن قطعی است. برای اثبات ضرورت تشکیل حکومت اسلامی می‌توان به ادله قرآنی، روایی و عقلی تمسک کرد. (۱)
۲. اکثر احکام الهی تعطیل، و فساد و اعمال نامشروع فراگیرتر بود.
حکومت نقشی انکارناپذیری در ایجاد بسترها و ضوابط مؤثری در اجرا یا تعطیلی احکام اسلامی و همچنین تربیت دینی و غیردینی جامعه دارد. امام خمینی در لزوم تشکیل حکومت اسلامی بیان داشته است که: «احکام اسلامی اعم از قوانین اقتصادی، سیاسی و حقوق تا روز قیامت باقی و لازم‌الاجرا است، هیچ‌یک از احکام الهی نسخ نشده، از بین نرفته است.
این بقا و دوام همیشگی احکام، نظامی را ایجاب می‌کند که اعتبار و سیادت این احکام را تضمین کرده، عهده‌دار اجرای آنها شود؛ چه اجرای احکام الهی جز از رهگذر برپایی حکومت اسلامی امکان‌پذیر نیست. در غیر این صورت، جامعه مسلماً به‌سوی هرج‌ومرج رفته، اختلال و بی‌نظمی بر همه امور آن مستولی خواهد شد». (۲) پیش از انقلاب اسلامی، تجربه حکومت غیردینی در ایران، ترویج فساد و فحشا و ایجاد بسترهای فساد زدا و دین‌زدا بود.
۳. زمینه برپایی و حرکت به سمت تحقق کامل حکومت دینی فراهم نمی‌شد.
نظام ما دینی است و مرجعیت همه‌جانبه دین اسلام را در عرصه حکومت و اداره جامعه پذیرفته است. به هر میزان که در اداره جامعه و تدبیر امور کشور به دین مبین عمل گردد، به آن حکومت، دینی گفته می‌شود.
حکومت دینی ما کامل نیست و ما در مسیر دینی شدن حکومت هستیم نه اینکه حکومت و دولت و جامعه ما کاملاً دینی باشد. چنانچه رهبر انقلاب در این رابطه اعلام کرده است: «ما هنوز به کشور اسلامی نرسیده‌ایم. هیچ‌کس نمی‌تواند ادّعا کند که کشور ما اسلامی است. ما یک نظام اسلامی را طرّاحی و پایه‌ریزی کردیم - «ما»، یعنی همان‌هایی که کردند - و الآن یک نظام اسلامی داریم که اصولش هم مشخص و مبنای حکومت در آنجا معلوم است. مشخص است که مسئولان چگونه باید باشند. قوای سه‌گانه وظایفشان معیّن است. وظایفی که دولت‌ها دارند، مشخص و معلوم است؛ اما نمی‌توانیم ادّعا کنیم که ما یک دولت اسلامی هستیم؛ ما کم داریم. ما باید خودمان را بسازیم و پیش ببریم. ما باید خودمان را تربیت کنیم». (۳)
۴. استبداد و استثماری که بر این ملت سلطه داشت کنار نمی‌رفت.
تاکنون اثبات شده است که تنها الگویی که در ایران توانسته است در مقابل استبداد و استثمار به‌طور کامل تاب بیاورد و تسلیم نشود، الگوی تشکیل حکومت دینی به رهبری فقیه جامع‌الشرایط است. این حکومت دینی است که به مبارزه و حرکت ملت مشروعیت بخشیده و ایثار آنان برای حفظ ارزشهای دینی و ملی را معنا بخشیده است. این رهبران دینی و ملت دین‌دار بوده‌اند که در مواقع حساس و خطرساز، با شدت در راستای حفظ منافع ملی کشور به بذل مال جان خود پرداخته‌اند.
۵. ترقی جامعه با این شدت نبود.
دین برای سعادت بشر آمده است. به هر میزان که به دین عمل شده است، رشد و ترقی در جامعه حاصل گردیده است. برای نمونه حکومت دینی برای جامعه زنان، نقشی انسانی و غیرجنسی قائل است. این امر موجب شده است که ترقی زنان با کمترین آسیب جنسیتی به‌صورت جهشی رخ‌داده و زنان در عرصه تحصیل و تدریس و حضور در عرصه‌ها و مشاغل گوناگون رشدی خیره‌کننده را تجربه کنند.
در هشت سال جنگ، ایران با حضور مردم دین‌مدار برخلاف پیشینه دویست‌ساله خویش، اجازه نداد که هیچ بخشی از کشور از آن جدا گردد؛ اما فساد و فحشا موجب می‌شود که موانع جدی بر سر راه ترقی کشور ایجاد شود. ضمن اینکه باید توجه داشت که بخش بزرگی از ناکامی‌های ما به این دلیل است که دشمنان دین و دولت دینی با تمام توان مشغول ایجاد مانع و سد در مقابل الگو شدن و تقویت یک دولت اسلامی بوده و با ضربات پی‌درپی نظامی، امنیتی، فرهنگی و اقتصادی خسارات سنگین و قابل‌تصوری را در راه تحقق این اهداف ایجاد کرده‌اند. در واقع تنها این دین نیست که عامل و منشأ شرایط موجود در ایران باشد.
۶. ایرانیان در الگوهای غربی و شرقی هضم می‌شدند.
حکومت دینی الگویی فارغ از الگوهای حاکم بر عالم بود که نتیجه آن قتل و تجاوز مستکبران و ابرقدرت‌ها به مستضعفان عالم است. الگویی که یاد می‌دهد که یا باید غارت شوی یا باید با غارتگر همراهی کنی. الگوی حکومت دینی، نفی سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری است. در الگوی دینی عدم همراهی با مستکبران عالم، یک وظیفه شرعی است.
نتیجه:
حکومت دینی بسترساز ترقی و تمدن است و به هر میزان که به احکام دین مبین عمل گردد ترقی و تمدن حاصل می‌شود. عدم تشکیل حکومت دینی به معنای ترک تکلیف جامعه ایمانی و تعطیلی احکام اسلامی و انسداد ترقی معنوی و مادی صحیح جامعه و هضم شدن در الگوهای منحرف حاکم برجهان است.
پی‌نوشت‌ها:
۱. ر.ک: همتی، همایون، سنت و سیاست در اسلام، تهران، آوای نور، ۱۳۷۳ ش، ص ۳۸.
۲. خمینی، سید روح‌الله، کتاب بیع، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸ ش، ج ۲، ص ۴۶۱.
۳. خامنه‌ای سید علی، بیانات در دیدار کارگزاران نظام، خامنه‌ای دات آی آر، ۱۲ آذر ۱۳۷۹، https://khl.ink/f/۳۰۳۹
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»